Voor het eerst in de geschiedenis van de ploegenachtervolging op de Olympische Spelen hebben de Nederlandse mannen geen medaille weten te veroveren. In de B-finale werden Sven Kramer, Patrick Roest en Marcel Bosker op kracht geklopt door de Amerikanen.
De Nederlandse vrouwen pakten wel een plak. Ireen Wust, Irene Schouten en Marijke Groenewoud tekenden in de B-finale voor het brons tegen Rusland.
Bij de mannen prolongeerde Noorwegen de Olympische titel. Bij de vrouwen was het goud voor Canada.
Onrust
Rondom de team pursuit was het – om maar even een understatement te gebruiken – ‘onrustig’ in het Nederlandse kamp. Bij de dames was er vooraf zelfs sprake van een heus relletje. Ireen Wust, Antoinette de Jong en Ireen Schouten komen allemaal uit voor verschillende merkenteams. Ze hebben nauwelijks samen getraind. En als ze wel samen op het ijs kwamen vielen ze elkaar publiekelijk af. Zo uitte Ireen Schouten forse kritiek op Ireen Wust in een docu-reeks die het AD over Team Zaanlander maakte. Niet bepaald een fijne aanloop naar de Spelen ..
Bij de Nederlandse mannen leek het op het oog wat harmonieuzer. Sven Kramer, Patrick Roest en Marcel Bosker zijn ploeggenoten. Oranje’s ‘dreamteam’ kon dus wel samen trainen. Maar ook bij dit trio kwamen de verhoudingen onder druk te staan nadat de Olympische selectie bekend was gemaakt. Marcel Bosker werd immers ten koste van Patrick Roest opgesteld op de 1500 meter in Beijing. Bij de mannen bleek de ontluistering uiteindelijk nog groter dan bij de vrouwen. Het werd een complete deceptie, zonder medaille zelfs een historisch dieptepunt.
Bondscoach Jan Coopmans kreeg forse kritiek te verduren. Hij slaagde er niet in om de onderlinge verdeeldheid op te lossen en hechte teams op het ijs te krijgen. Bovendien leek er nauwelijks sprake van communicatie tussen hem en de schaatsers. Achteraf gaf Coopmans in zijn commentaar aan ‘dat Nederland zich over de teamonderdelen moet gaan beraden. Moeten we de team pursuit en de massastart evenveel belang gaan toebedelen als de individuele afstanden?’ Jan Coopmans gaf aan dat hij eventueel nog wel door wil gaan als bondscoach ..
Mannen
Noorwegen prolongeerde dinsdag in Peking op sublieme wijze de Olympische titel op de ploegenachtervolging. De Noren wisselden niet van koppositie en wisten met de kenmerkende krachtige duwtactiek hun techniek maximaal om te zetten in snelheid. Goud voor Hallgeir Engebraaten, Peder Kongshaug en voor Sverre Lunde Pedersen, die afgelopen zomer nog op de intensive care lag na een ernstig fietsongeluk.
Rusland won in Peking het zilver. In de halve finale noteerden de Russen zelfs een Olympisch record van 3.36.62.
Team USA pakte het brons. Nederland werd in de B-finale op waarde geklopt door de Amerikanen die met Joey Mantia in de sterkste opstelling op het ijs kwamen. Kramer, Bosker en Roest kwamen op de streep bijna drie seconden tekort voor een medaille.
Klik hier voor de uitslag team pursuit heren
Dames
Het goud op de team pursuit ging bij de dames naar Canada in een Olympisch record van 2.53.44. Wat een spannende eindsprint leek te gaan worden kwam in de laatste bocht abrupt tot een einde. Bij Japan ging Nana Takagi door vermoeidheid onderuit. Goud dus voor Ivanie Blondin, Valerie Maltais en Isabelle Weidemann, een hechte ploeg waar de Nederlandse coach Remmelt Eldering de scepter zwaait.
Het zilver was voor Japan, onder leiding van – nog een Nederlander – Johan de Wit. De coach van de Japanners testte vlak voor de start van de Spelen positief op corona. Inmiddels hersteld mocht hij dinsdag wel op het ijs staan.
De Nederlandse vrouwen moesten op de team pursuit genoegen nemen met het brons. In de B-finale waren ‘we’ te sterk voor Rusland. Bondscoach Jan Coopmans koos er uiteindelijk voor om Antoinette de Jong te wisselen voor Marijke Groenewoud. En dat terwijl hij aan het begin van de dag nog sprak over ‘Samen uit, samen thuis’: ‘Als iemand een keer een foutje maakt gaan we niet meteen wisselen. We gaan geen zondebok aanwijzen. Dat lossen we gewoon op.’ Blijkbaar koos de bekritiseerde bondscoach toch eieren voor zijn geld. Met het brons als schrale troost.
In de halve finale oogden de Nederlands dames ook al niet als een team. Ireen Wust ging snel van start waardoor Irene Schouten meteen een gaatje dicht moest rijden. Onder leiding van Antoinette de Jong liepen de rondetijden daarna snel op. Te snel voor Irene Schouten om in de slotfase het verschil met Canada nog goed te kunnen maken.
De Russische vrouwen lieten het in de halve finale tegen Japan lopen omdat een finaleplaats er toch niet in zou zitten. Zo gingen de Japanse vrouwen met twee vingers in de neus door naar de finale.
Klik hier voor de uitslag team pursuit dames
Schaatsgekkies 